אלף בית

אַלף־בית איז דער נאָמען פון די לשון־קודשדיקע אותיות באַזירט אויף די ערשטע צוויי אותיות (דהיינו: אַלף און בית). מיטן דאָזיקער שריפט שרייבט מען לשון־קודש, יידיש, העברעאיש, לאַדינאָ (דזשודעזמאָ), אַראַמיש (ביי יידן) און אַנדערע שפּראַכן וואָס יידן באַניצן אָדער האָבן באַניצט.

העברעאישער אַלף־בית

אין לשון־קודש און מאָדערנעם העברעאיש ניצט מען די פאָלגנדיקע אותיות (סוף־פאָרמען (סופיות) ווערן געשריבן פאַר געהעריקע אותיות):

אלף	בית	גימל	דלת	הא	וו	זין	חית	טית	יוד	כף
א	ב	ג	ד	ה	ו	ז	ח	ט	י	כ
										ך
למד	מם	נון	סמך	עין	פא	צדי	קוף	ריש	שין	תיו
ל	מ	נ	ס	ע	פ	צ	ק	ר	ש	ת
	ם	ן			ף	ץ

מתחילה זיינען אלע אותיות געווען אין לשון־קודש קאָנסאָנאַנטן, דאָס הייסט אַז ער האָט אַ קאָנסאָנאַנט שריפט. אין אַ שרייבונג מיט פּינטעלעך באַניצט מען די סיסטעם פון נקודות צו באַצייכענען וואָקאַלן. פונדעסטוועגן, קענען עטליכע אותיות (אמות קריאה) שפּילן אויך די ראָלעס פון וואָקאַלן, דער עיקר, וואָס איז אינעם פולן כוח אַנטוויקלט געוואָרן אין כתיב מלא אויסלייג־סיסטעם פון מאָדערנעם העברעאיש.

ס׳איז דאָ אויך פּינטלעך, וואָס צייכענען ענדערונגען אין קלאַנגען פון קאָנסאָנאַנטן: דגש, רפה און דאָס שׂין־פּינטל.

די אותיות אין יידיש

ווייטערע אינפאָרמאַציע: יידישע אויסלייגן

פאַר יידיש ניצט מען בדרך־כלל די גלייכע אותיות. דער הויפּט אונטערשייד איז אָבער אַז טייל אותיות אין יידיש באַצייכענען בלויז וואָקאַלן, אַזוי ווי ביי אַנדערע אייראָפּעאישע שפּראַכן. לויט דער טראַדיציע און דעם רוב פון אָפיציעלע אויסלייג סיסטעמען שרייבט מען די ווערטער פונעם סעמיטישן קאָמפּאָנענט אַזוי ווי אין לשון־קודש. די כולל'דיקע סיסטעם איז אַזאַ (מיט דער פולער ריי פון דגשים, רפות און אַנדערע פּינטלעך פאַר בולטקייט, וועלכע ווערן אָבער נישט באניצט אין אַלע אויסלייגן):

אות	נאָמען	ראָמאַניזאַציע לויט ייוואָ	פאַרשפּרייטע אַרויסרעדן
א אַ אָ	שטומער אַלף פּתח־אַלף קמץ־אַלף	a o	[a] [ɔ] אָדער [ʊ]
בּ בֿ	בּית בֿית	b v	[b] [v]
ג	גימל	g	געוויינטלעך [g]
ד	דלת	d	[d]
ה	הא	h	[h]
ו (וּ)	וואָוו מלופּם־וואָוו‏[1]	u	[ʊ] אָדער [ɪ]
ז	זיין	z	[z]
ח	חית	kh	[x]
ט	טית	t	[t]
י (יִ)	יוד חיריק־יוד	i און y i	[ɪ] און [j] [ɪ]
כּ כֿ ך	כּף כֿף לאַנגער כֿף	k kh kh	[k] [x] [x]
ל	למד	l	[l]
מ ם	מם שלאָס מם	m	[m]
נ ן	נון לאַנגער נון	n	[n], צו מאָל [m]
ס	סמך	s	[s]
ע	עין	e	[e] אָדער [eɪ]
פּ פֿ ף	פּא פֿא לאַנגער פֿא	p f f	[p] [f] [f]
צ ץ	צדיק לאַנגער צדיק	ts	[ʦ]
ק	קוף	k	[k]
ר	ריש	r	[ʁ], [ʀ] אָדער ענלעכע
ש שׂ	שין שׂין	sh s	[ʃ] [s]
תּ תֿ	תּוו תֿוו	t s	[t] [s]
אות־קאָמבינאַציעס
וו	צוויי וואָוון	v	[v]
וי	וואָוו־יוד	oy	[ɔɪ] אָדער [eɪ], [ɔː]
יי	צוויי יודן	ey	[eɪ] אָדער [aɪ]
ײַ	פּתח צוויי יודן	ay	[aɪ] אָדער [aː]
דז	דלת־זיין	dz	[dz]
דזש	דלת־זיין־שין	dzh	[dʒ]
זש	זיין־שין	zh	[ʒ]
טש	טית־שין	tsh	[tʃ]

די אותיות בֿ, ח, כּ, שׂ, תּ און תֿ ווערן באַניצט בלויז אין ווערטער פון סעמיטישן אָפּשטאַם. די קאָמבינאַציעס וו, יי, ייַ און וי שרייבט מען צומאָל אַלץ דיגראַפן (ליגאַטורן): װ, ײ, ײַ און ױ.

יידישקייט

לויט דעם יידישן רעליגיעזן בקיאות האָט גאָט באַשאַפן די וועלט מיט די אותיות.

די תורה איז געשריבן מיט א״ב, און אויב פעלט נאָר איין אות, טאָר מען לויט דער הלכה נישט מאַכן קיין ברכה ביים עולה זיין.

רעפערענצן

1. ביי ייווא: מלופּן־וואָוו